Als je het over geloof hebt dan is voor veel mensen het gesprek voorbij. Want geloven ‘dat doe je toch niet’. Dat is wat voor simpele zielen. Hoe kun je nu geloven in deze tijd dat God de aarde schiep in 6 dagen en op de zevende dag rustte. God hoeft toch niet te rusten, Hij wordt toch niet moe.
Nou ik weet niet hoe het voor u is, maar rusten is voor mij niet alleen uit te rusten van mijn dagelijkse job, maar genieten van wat ik gedaan heb. Een productieve week b.v. En dat rusten kan dus in vele vormen. Zo ook voor God, even heel simpel. Hij genoot van Zijn schepping.
En dan het volgende, hoe kun je nu geloven in een soort super Wezen, dat alles in een fractie van een seconde heeft gemaakt?
Daar kunnen we uren over debatteren, en we zullen er nooit uitkomen. We vergeten in nagenoeg elke discussie dat God niet aan tijd of plaats is gebonden. Daarmee vallen al onze pro’s en con’s in het niet. Een God, Schepper, die per definitie al meer dan vier dimensies kent, dus geen tijd als beperking heeft, vooruit en achteruit in de “tijd” kan. Dat er eigenlijk niets voor Hem onmogelijk is.
En tijdloos lijkt zich reeds te bewijzen: Het Higgs deeltje, las ik onlangs, lijkt volgens onderzoekers een tijdloos deeltje te zijn.
Maar goed, dat zijn zo even kort wat gedachten. Wat mij meer interesseert is dat mensen die hier moeite mee hebben in één keer geen moeite hebben met een vage theorie waar zoveel stukken niet van kloppen en dat dan aannemen. Voor mij lijkt het alsof je een puzzel van laten we zeggen 100.000 stukjes in de lucht gooit en dan gelooft dat als de stukjes de grond bereiken de puzzel compleet in elkaar valt en af is.
Hoe rustgevend en verklarend is dan de uitleg van God zelf, die het heel simpel neerzet. Ik, zegt God, ben almachtig. Ik sta boven elke wet van de natuurkunde, (die heb IK overigens voor jullie gemaakt heb). Waar jullie kennis eindigt, begin Ik pas, zegt God.
Ik weet, dat ik nu vele discussies oproep, maar waar gaat het nu om? Het is fijn om te weten of het A of B is, maar dat help je geen zier verder als je morgen een probleem heb. Daar heb je een oplossing voor nodig – een oplossing die je in God kunt vinden, die je dagelijks helpt. Hij wil bij je zijn (herinner nog even aan de tijdloosheid van God). Dat betekende voor mij dat Hij heel persoonlijk bij mij is, elk moment van de dag. Niet bij een ander, maar bij mij.
En ÓÓK bij elk ander, die dat wil, want Hij kan overal en ten alle tijde zijn. Hé, dat ziet er ineens heel anders uit. Door Zijn grote kracht en mogelijkheden (vele dimensies) is Hij daartoe in staat. Dus niets collectiefs, maar super individueel, niet veraf, maar heel dichtbij. Een Vader, een Vriend, die er altijd voor je is. De schepper laat zijn schepsel niet zomaar over aan zijn lot, Hij houdt van z’n schepping, Zijn schepsel.
En daar ligt dan ook direct de uitnodiging. Neem Hem aan als je Vader, je Schepper, een vader die je misschien nooit hebt gehad, en die je zo mist, en nodig hebt. Een Vader die van je houdt wie je ook bent, die niet kijkt naar je verleden of heden, maar bij je wilt zijn voor vandaag en morgen, die je wil helpen in elk facet van je leven.
Dan voelt het heel anders, zo warm, zonder oordeel, vol van vergeving en compassie. En dan gaan sommige zaken er ineens ook heel anders uitzien. Dan is het niet van ‘Hoe kan dat nu?’ en ‘Waar is die God dan?’. Dan ervaar je Zijn aanwezigheid, Zijn realiteit heel dichtbij.
Voor menige lezer zal dit vreemd klinken, maar hoe kan ik het anders uitleggen? Kan ik bewijzen dat mijn vrouw van mij houd, dat ze me trouw is? Nee, dat kan ik niet, en toch alles wijst erop dat ze van me houdt. Is dat een bewijs? Nee, maar ik ben erg gelukkig met haar, zonder het “absolute” bewijs.
Welnu, wat stof om over na te denken. Wens jullie daarbij wijsheid toe, maar meer nog een verlangen om die Vader te leren kennen.
Peter R.